Συγγνώμη.
Στη ζωή μου συνέχεια ζητάω συγγνώμη. Κάποιες φορές δε γνωρίζω το λόγο, η λέξη απλώς μου βγαίνει αυθόρμητα. Τις περισσότερες φορές το κάνω επειδή αισθάνομαι σαν να κουβαλάω ένα μεγάλο φορτίο. Αισθάνομαι ότι είμαι βάρος. Δεν θέλω να ταλαιπωρώ κανέναν εξαιτίας του άγχους και της προσωπικότητάς μου. Δεν θέλω να με κρίνουν οι άλλοι, όμως, δεν μπορώ να το ελέγξω αυτό. Δεν θέλω να ζητάω συγγνώμη, όμως είναι κάτι που πραγματικά νιώθω.
Για τόσα πολλά χρόνια, νιώθω ότι είμαι βάρος εξαιτίας του άγχους μου. Δεν ανοίγομαι πολύ στους άλλους, όπως θα έπρεπε, καθώς ανησυχώ πως αν αφεθώ ελεύθερη, θα με δείτε διαφορετικά και θα με θεωρήσετε δραματική. Και οι ανησυχίες μου αυτές έχουν επιβεβαιωθεί. Πολλές φορές έχω ακούσει να με χαρακτηρίζουν έτσι.
Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι το άγχος δε φαίνεται. Το άγχος εμφανίζεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, όμως, το να βασανίζεσαι από αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι είσαι δραματικός. Και γι’ αυτό, σας παρακαλώ, μην τα εξισώνετε αυτά. Έχω ακούσει ότι είναι εντελώς γελοίο να ανησυχώ για κάποια συγκεκριμένα πράγματα και σε πολλές περιπτώσεις με έχουν συμβουλέψει πως δεν χρειάζεται να αγχώνομαι. Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο.
Πιστεύετε στ’ αλήθεια ότι μου αρέσει να αγχώνομαι; Πιστεύετε ότι διασκεδάζω όταν το στομάχι μου γίνεται κόμπος; Πιστεύετε ότι μου αρέσει να τρέμω ή να ακούω την καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή; Είμαι σίγουρη πως μπορείτε να απαντήσετε σε αυτές τις ερωτήσεις και από μόνοι σας. Σας παρακαλώ… Να ξέρετε πως αν μπορούσα να πατήσω ένα διακόπτη και να “σβήσω» το άγχος, θα το έκανα. Όμως, δεν πάει έτσι.
Το να με κοροϊδεύετε για το άγχος και τον πανικό μου δεν είναι κάτι αστείο. Γνωρίζω πως αστειεύεστε, όμως, πίσω από οποιοδήποτε “απλό πείραγμα» υπάρχει μία δόση αλήθειας. Η ευαισθησία είναι άμεσα συνδεδεμένη με το άγχος. Είμαι πολύ ευαίσθητο άτομο. Αυτά που λέτε για μένα δεν τα παίρνω ελαφριά τη καρδία. Θέλω να γνωρίζετε πως το άγχος μου δεν πρέπει να είναι αντικείμενο κοροϊδίας ή πειραγμάτων. Το άγχος είναι ασθένεια.
Το άγχος δεν έρχεται με προειδοποίηση. Μπορεί να σε βρει οπουδήποτε, όπου και αν είσαι και να σε αφήσει ξεκρέμαστο, να τα βγάλεις πέρα μόνος σου. Το έχω βιώσει αυτό χιλιάδες φορές.
Το θέμα είναι πως το άγχος είναι αληθινό. Σε πονάει. Σε παραλύει, σε φοβίζει απίστευτα, συγχύζει τις σκέψεις σου και σε γεμίζει ανησυχία. Όταν νιώθω αγχωμένη, δεν μπορώ να σκεφτώ λογικά. Παθαίνω εμμονές. Εννοώ δηλαδή πως κολλάω κάπου και σκέφτομαι παραπάνω από όσο πρέπει. Για κάποιο λόγο, πιστεύω ότι εάν το κάνω αυτό, θα εξαφανιστεί το άγχος, η ανησυχία και ο φόβος. Όμως, πόσες φορές πιστεύετε ότι απέδωσε αυτό; Καμία.
Σας παρακαλώ, να είστε ευγενικοί μαζί μου. Είναι σαν να κρατάω μία πινακίδα με την ένδειξη “Χειριστείτε με με προσοχή». Δείχνω τα αισθήματά μου. Αγαπώ ό,τι έχω.
Συχνά, όταν έχω άγχος, δεν μπορώ να ακούσω αυτά που μου λέτε. Οι σκέψεις μου στο μυαλό μου είναι ισχυρότερες. Κάποιες φορές, δεν χρειάζεται να πείτε απολύτως τίποτα. Απλώς αγκαλιάστε με. Καθίστε στο πλάι μου. Να είστε απλώς εκεί για μένα. Αυτό είναι το μόνο που χρειάζομαι όταν βρίσκομαι σ’ αυτήν την κατάσταση.
Σας παρακαλώ, μην παραβλέπετε την ανησυχία και τους φόβους μου. Αυτό χειροτερεύει τα πράγματα. Αν μου πείτε πως έχετε κλειδώσει την πόρτα, θα πάω να το ελέγξω. Εάν μου πείτε ότι έχετε σκοπό να κάνετε κάτι, τότε, σας παρακαλώ, κάντε το. Μπορεί να σας το ρωτήσω τέσσερεις πέντε φορές για να βεβαιωθώ. Ξέρω πως αυτό μπορεί να σας νευριάζει, όμως είναι απαραίτητο για μένα, για να νιώσω ασφαλής και να αισθανθώ πως μπορώ να σας εμπιστευτώ. Σας παρακαλώ, να ξέρετε πως δεν πιστεύω ότι μου λέτε ψέματα. Απλώς, θέλω να νιώθω ότι μπορώ να ελέγχω τον εαυτό μου.
Το άγχος μου είναι ένας εχθρός, όμως έχω επιλέξει να φορέσω την πανοπλία μου και να αντιμετωπίσω αυτόν τον γιγάντιο αντίπαλο. Το άγχος δεν με ορίζει. Αποτελεί όμως ένα τεράστιο κεφάλαιο στη ζωή μου και το έχω αποδεχθεί. Ελπίζω πως και εσείς θα αποδεχθείτε όχι μόνο αυτό αλλά και εμένα. Είμαι αυτή που είμαι. Παρόλο που το άγχος με έχει καταβάλει ψυχή τε και σώματι, ακόμη πιστεύω πως μπορώ να κάνω τη διαφορά.
Επιμέλεια κειμένου Σωτηριάδου Χριστίνα
Via: Πηγή