Η τακτική κατανάλωση ψαριών, μειώνει επίσης τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων και στηθάγχης, αυξάνει το επίπεδο της καλής χοληστερόλης στο αίμα, μειώνοντας τους θρόμβους αίματος και τη φλεγμονή. Τέλος, βοηθά στη μείωση της πίεσης του αίματος και στον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου.
Υπάρχει όμως και η αρνητική πλευρά της υπόθεσης: κάποια ψάρια περιέχουν υδράργυρο, ένα μέταλλο που βλάπτει την καρδιά, τα νεφρά και το συκώτι.
Σύμφωνα με τον αμερικανικό οργανισμό ΕΡΑ (Environmental Protection Agency), ο άνθρωπος δεν πρέπει να παίρνει πάνω από 0,1 mg υδραργύρου την ημέρα ανά κιλό σωματικού βάρους.
Για παράδειγμα, μια γυναίκα 60 κιλών δεν πρέπει να παίρνει πάνω από 42 mg υδραργύρου την εβδομάδα.
Ο ξιφίας όμως έχει 1,8 mg υδράργυρο ανά γραμμάριο, οπότε αν κάποιος φάει μια μερίδα 150 γραμμαρίων πρέπει ν” αφήσει να περάσει τουλάχιστον ένας μήνας πριν καταναλώσει ξανά ψάρια.
Ο φρέσκος τόνος που έχει υδράργυρο 0,93 mg ανά γραμμάριο μπορεί να τρώγεται το πολύ δύο φορές το μήνα και η ιππόγλωσσα που έχει 0,31 mg ανά γραμμάριο μια φορά την εβδομάδα.
Δεν είναι πάντως όλα τα ψάρια μολυσμένα με ψευδάργυρο. Οι σαρδέλες, ειδικά οι μικρές, περιέχουν πολύ λίγο υδράργυρο και συγχρόνως πολλά ωμέγα-3 λιπαρά οξέα. Ένα άλλο ψάρι που περιέχει πολλά ω-3 λιπαρά και λίγο υδράργυρο είναι ο σολομός.
Αυτό καθιστά τις σαρδέλες και τον σολομό από τα πιο υγιεινά ψάρια.
Μια ωμή ποσότητα 170 γραμμαρίων από τα παρακάτω ψάρια περιέχουν:
-Το ατλαντικό σκουμπρί περιέχει 3,9 γραμμάρια
-Η ρέγκα 2,7 γραμμάρια
-Ο άγριος σολομός 2,4 γραμμάρια
-Ο τόνος και οι σαρδέλες 1,5 γραμμάρια
Τα άπαχα ψάρια όπως ο μπακαλιάρος, η γλώσσα και ο λούτσος έχουν το ένα δέκατο του ατλαντικού σκουμπριού σε ωμέγα 3.