Σωτήρια η μέγιστη δοσολογία στατίνης σε ασθενείς υψηλού κινδύνου
Η μελέτη ODYSSEY OUTCOMES πέτυχε το πρωτεύον τελικό σημείο, καταδεικνύοντας ότι οι ασθενείς υψηλού κινδύνου στους οποίους προστέθηκε alirocumab στη μέγιστη ανεκτή δόση στατίνης, παρουσίασαν σημαντικά μικρότερο αριθμό μείζονων ανεπιθύμητων καρδιαγγειακών συμβαμάτων σε σύγκριση με όσους έλαβαν θεραπεία μόνο με τη μέγιστη ανεκτή δόση στατίνης.
Για πρώτη φορά, η προσθήκη υπολιπιδαιμικής θεραπείας στη μέγιστη ανεκτή δόση στατίνης συσχετίστηκε με μειωμένο αριθμό θανάτων από οποιαδήποτε αιτία.
Τα αποτελέσματα ήταν πιο εμφανή στους ασθενείς υψηλού κινδύνου με επίπεδα LDL χοληστερόλης κατά την έναρξη της μελέτης ίσα ή υψηλότερα από 100 mg/dL, παρά τη λήψη μέγιστης ανεκτής δόσης στατινών. Σε αυτή την ομάδα ασθενών, το alirocumab μείωσε τον κίνδυνο μείζονων ανεπιθύμητων καρδιαγγειακών συμβαμάτων κατά 24% και συσχετίστηκε με 29% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου κάθε αιτιολογίας.
Σε αυτή τη μακράς διάρκειας μελέτη με τη συμμετοχή 18.924 ασθενών, επιβεβαιώθηκε το υψηλό προφίλ ασφάλειας του alirocumab, όπως είχε προκύψει και από τις προηγούμενες μελέτες.
Παρίσι και Tarrytown, Νέα Υόρκη — 10 Μαρτίου, 2018 – Η Sanofi και η Regeneron Pharmaceuticals, Inc. ανακοίνωσαν ότι η μελέτη ODYSSEY OUTCOMES πέτυχε το πρωτεύον τελικό σημείο, καταδεικνύοντας ότι το alirocumab μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο των μείζονων καρδιαγγειακών συμβαμάτων (MACE) στους ασθενείς που είχαν παρουσιάσει πρόσφατα ένα επεισόδιο οξέος στεφανιαίου συνδρόμου (ΟΣΣ) όπως έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Τα αποτελέσματα της μελέτης παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια των εργασιών του 67ου Ετήσιου Συνεδριου του Αμερικανικού Κολλεγίου Καρδιολογίας [American College of Cardiology’s 67th Annual Scientific Session (ACC.18)] στο Ορλάντο της Φλόριντα, ΗΠΑ και είναι διαθέσιμα εδώ στα αγγλικά.
Τα κύρια ευρήματα είναι τα εξής:
Όσον αφορά στο πρωτεύον τελικό σημείο, το alirocumab μείωσε τον συνολικό κίνδυνο των μείζονων καρδιαγγειακών συμβαμάτων (MACE) κατά 15% (HR=0,85, CI: 0,78-0,93, p=0,0003). Το πρωτεύον σύνθετο τελικό σημείο (MACE) περιλαμβάνει το έμφραγμα του μυοκαρδίου, το ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, τον θάνατο από στεφανιαία νόσο ή την ασταθή στηθάγχη που απαιτεί νοσηλεία.
Το alirocumab συσχετίστηκε επίσης με χαμηλότερο κίνδυνο συνολικής θνησιμότητας ή αλλιώς της “θνησιμότητας κάθε αιτιολογίας” (HR=0,85; CI: 0,73-0,98, nominal p=0,026), ενώ καταγράφηκαν ταυτόχρονα και αριθμητικά λιγότεροι θάνατοι από στεφανιαία νόσο(HR=0,92; CI: 0,76-1,11, p=0,38).
Σε μια προκαθαρισμένη ανάλυση, οι ασθενείς με επίπεδα LDL χοληστερόλης, κατά την έναρξη της μελέτης, ίσα ή υψηλότερα από 100 mg/dL παρουσίασαν πιο εμφανή αποτελέσματα με το alirocumab. Σε αυτούς τους ασθενείς μειώθηκε ο κίνδυνος μείζονων καρδιακών συμβαμάτων (MACE) κατά 24% (HR=0,76, CI: 0,65-0,87). Σε μία post-hoc ανάλυση αυτής της ομάδας, το alirocumab συσχετίστηκε με χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου κάθε αιτιολογίας κατά 29% (HR=0,71, CI: 0,56-0,90).
Οι αναλύσεις που περιγράφονται παραπάνω περιλαμβάνουν και τα αποτελέσματα από 730 ασθενείς (8%) στην ομάδα του alirocumab, που συνέχισαν να αξιολογούνται παρά τη διακοπή της ενεργού θεραπείας με alirocumab, λόγω επίτευξης επιπέδων LDL χοληστερόλης κάτω από 15 mg/dL, όπως καθορίζετο στο πρωτόκολλο.
Οι ασθενείς στην ομάδα του alirocumab λάμβαναν τη δόση των 75mg για διάστημα ίσο περίπου με το 75% του χρόνου παρακολούθησης.
Επιβεβαιώθηκε η ασφάλεια του φαρμάκου, όπως προέκυπτε από παλαιότερες μελέτες με τις αντιδράσεις στο σημείο έγχυσης να εμφανίζονται πιο συχνά στην ομάδα alirocumab σε σύγκριση με τους ασθενείς που έλαβαν θεραπεία μόνο με τη μέγιστη ανεκτή δόση στατινών (3,8% alirocumab; 2,1% εικονικό φάρμακο). Δεν παρουσιάστηκε διαφορά στην εμφάνιση νευρωγνωσιακών συμβαμάτων (1,5% alirocumab; 1,8% εικονικό φάρμακο) ή στην εμφάνιση νέων περιστατικών διαβήτη (9,6% alirocumab; 10,1% εικονικό φάρμακο).
“Τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής ήταν σύμφωνα με αυτά προηγούμενων μελετών με στατίνες, παρουσιάζοντας το μεγαλύτερο όφελος σε ασθενείς με υψηλότερα επίπεδα χοληστερόλης κατά την έναρξη της μελέτης,” δήλωσε ο George D. Yancopoulos, M.D., Ph.D., President και Chief Scientific Officer της Regeneron.
“Πολλοί ασθενείς που επιβίωσαν από πρόσφατο έμφραγμα του μυοκαρδίου ή άλλο στεφανιαίο επεισόδιο δεν μπορούν να μειώσουν την LDL χοληστερόλη τους στα επιθυμητά επίπεδα, τα οποία είναι χαμηλότερα από 100 mg/dL και χρειάζονται επειγόντως νέες θεραπευτικές επιλογές, λόγω του αυξημένου κινδύνου νέου επεισοδίου. Σε αυτή τη μελέτη, αυτοί οι ασθενείς, οι οποίοι έλαβαν alirocumab σε συνδυασμό με τη μέγιστη ανεκτή δόση στατινών παρουσίασαν σημαντική μείωση του κινδύνου.”
“Δεν ανήκουν στην ίδια κατηγορία όλοι οι ασθενείς που πάσχουν από καρδιακή νόσο. Μέσω αυτής της μελέτης, καταφέραμε να αναγνωρίσουμε τους ασθενείς υψηλού κινδύνου που λαμβάνουν τη βέλτιστη δόση στατινών οι οποίοι εξακολουθούν να χρειάζονται επειγόντως πρόσθετες θεραπευτικές επιλογές,” δήλωσε ο Elias Zerhouni, M.D., President, Global R&D της Sanofi.
“Με σχεδόν το 90% των ασθενών σε αυτή τη μελέτη να λαμβάνουν αγωγή με στατίνη υψηλής ισχύος, τα δεδομένα δείχνουν ότι μια προσεκτική θεραπευτική προσέγγιση της καρδιαγγειακής νόσου ενδέχεται να εξελίξει περαιτέρω τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τους ασθενείς υψηλού κινδύνου.”
Σχετικά με τη μελέτη ODYSSEY OUTCOMES
Η μελέτη ODYSSEY OUTCOMES (n=18.924) αξιολόγησε την επίδραση του alirocumab στην εμφάνιση μείζονων καρδιαγγειακών συμβαμάτων (MACE) σε ασθενείς που είχαν παρουσιάσει οξύ στεφανιαίο σύνδρομο (ΟΣΣ) σε διάστημα 1-12 μηνών (μέσο διάστημα 2,6 μηνών) πριν την εισαγωγή τους στη μελέτη και οι οποίοι ήδη λάμβαναν τη μέγιστη ανεκτή δόση στατινών.
Όλοι οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν για να λάβουν alirocumab (n=9.462) ή εικονικό φάρμακο (n=9.462) και έλαβαν θεραπεία για διάστημα κατά μέσο όρο (μέσο διάστημα) 2,8 ετών, με κάποιους ασθενείς να λαμβάνουν θεραπεία για διάστημα έως και πέντε ετών. Περίπου το 90% των ασθενών λάμβανε θεραπεία με στατίνες σε υψηλή ισχύως.
Η μελέτη σχεδιάστηκε για να διατηρεί τα επίπεδα LDL χοληστερόλης των ασθενών μεταξύ 25-50 mg/dL, χρησιμοποιώντας δύο διαφορετικές δοσολογικές μορφές του alirocumab (75 mg και 150 mg). Οι ασθενείς που έλαβαν alirocumab ξεκίνησαν τη μελέτη λαμβάνοντας 75 mg κάθε 2 εβδομάδες και στη συνέχεια μετέβησαν σε 150 mg κάθε 2 εβδομάδες, εφόσον τα επίπεδα LDL χοληστερόλης παρέμειναν υψηλότερα από 50 mg/dL (n=2.615). Ορισμένοι ασθενείς που μετέβησαν στα 150 mg επέστρεψαν στη δόση των 75 mg στην περίπτωση που τα επίπεδα LDL χοληστερόλης ήταν χαμηλότερα από 25 mg/dL (n=805), και οι ασθενείς που παρουσίασαν δύο διαδοχικές μετρήσεις LDL-C σε επίπεδα χαμηλότερα των 15 mg/dL ενώ λάμβαναν δόση 75 mg (n=730) διέκοψαν τη θεραπεία με alirocumab για το υπόλοιπο της μελέτης.
Σχετικά με το alirocumab
Το alirocumab αναστέλλει τη σύνδεση του PCSK9 (proprotein convertase subtilisin/kexin type 9) στον υποδοχέα LDL και με αυτόν τον τρόπο αυξάνει τον αριθμό των ελεύθερων υποδοχέων της LDL στην επιφάνεια των ηπατοκυττάρων, γεγονός που οδηγεί σε μειωμένα επίπεδα LDL χοληστερόλης στο αίμα. Η χρήση του alirocumab για τη μείωση του κινδύνου μείζονων καρδιαγγειακών συμβαμάτων (MACE) είναι υπό έρευνα και δεν έχει αξιολογηθεί από καμία ρυθμιστική αρχή.
Το alirocumab έχει λάβει άδεια κυκλοφορίας σε περισσότερες από 50 χώρες παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας, του Καναδά, της Ελβετίας, του Μεξικού και της Βραζιλίας, καθώς και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).
Στην ΕΕ, το alirocumab έχει εγκριθεί για τη θεραπεία ενηλίκων ασθενών με πρωτοπαθή υπερχοληστερολαιμία (HeFH και μη οικογενή) ή μικτή δυσλιπιδαιμία, ως επιπρόσθετο στη δίαιτα τους: α) σε συνδυασμό με στατίνη, ή στατίνη σε συνδυασμό με άλλες υπολιπιδαιμικές θεραπείες σε ασθενείς που αδυνατούν να πετύχουν τους στόχους LDL χοληστερόλης με τη μέγιστη ανεκτή δόση στατίνης ή β) ανεξάρτητα ή σε συνδυασμό με άλλες υπολιπιδαιμικές θεραπείες για ασθενείς που έχουν δυσανεξία στη στατίνη ή για όσους η στατίνη αντενδείκνυται.
Το παρόν φαρμακευτικό προϊόν τελεί υπό συμπληρωματική παρακολούθηση. Αυτό θα επιτρέψει την ταχεία ταυτοποίηση νέων πληροφοριών ασφάλειας. Οι επαγγελματίες υγείας καλούνται να αναφέρουν τυχόν ύποπτες ανεπιθύμητες ενέργειες.
Η επίδραση του alirocumab στην καρδιαγγειακή νοσηρότητα και θνησιμότητα δεν έχει ακόμα προσδιοριστεί.